Πως να ήταν άραγε ο “καρπός” μιας αγάπης μεγάλης ;
Ενός μεγάλου έρωτα,
μιας βαθιάς ανεκπλήρωτης σχέσης ;
Που έμεινε μισή στο σώμα μα για πάντα στη ψυχή;
Που η απόσταση την δυνάμωνε
και η επαφή της είχε δάκρυα …
Δάκρυα χαράς και πόθου…
Δάκρυα ψυχής για το ανεκπλήρωτο
για το μοιραίο …
Θα ΄ταν κοριτσάκι ;
Αγοράκι ;
Πως θα έμοιαζε ;
Σε ποιον θα έμοιαζε;
Θα πορεύονταν
σαν την γλυκιά Ιχθυακή Αφροδίτη
ή μήπως σαν τον αρσενικό Σκορπίσο Άρη;
Γιατί άραγε δεν τους επέλεξε ;
Γιατί δεν καταδέχθηκε να κατέβει στο πυκνό γήινο πεδίο ;
Τι να σκέφτηκε ;
Μήπως τους χαλάσει τη … μαγεία ;
Το όνειρο ;
Μήπως εξ αιτίας του σβήσει αυτό που νιώθανε ;
Θυσιάστηκε;
Ή τους προστάτεψε και προστατεύτηκε;
Ένα είναι σίγουρο όμως …
πως γεννήθηκε!
Γεννήθηκε σαν … σκεπτομορφή..!!
Φωτεινή..*
Πελώρια...*
Εν αγνοία και των δυο τους…
Ηταν ισως οι πυγολαμπίδες που γυρίζαν
τριγύρω τους μες στο σκοτάδι
δίπλα στα βουνίσια ρυάκια
αργά μέσα στη νύχτα
πάνω στα όρη;;
Κι όσο τους βλέπει από πάνω
να λαχταρά ο ένας τον άλλον
τόσο μεγαλώνει ,
τόσο θεριεύει!
Γι’ αυτό ίσως ..
Κι εκεί επίλεξε να μείνει ,
να μη ρισκάρει
αν κατέβαινε ίσως να έσβηνε ,
ίσως χανόταν η μαγεία ,
και μαζί της.. Το ίδιο.
διάλεξε λοιπόν να μείνει εκεί
Αθάνατο!
Να τους προστατεύει μήπως;
ή να τους περιμένει για τη μεγάλη
ένωση ;
Για την μεγάλη γιορτή ;
Ποιος ξέρει άραγε
Γιατί ;
Από μια "άγνωστη".. Βαρεμενη... Αστροποιητρια..🌺😊
